wieczność w lodowym ogrodzie

Na początku tego listu chciałem napisać ze ja nie pisze wierszy, zgrywam coś z głowy kablem USB. Używając jakiś konwerterów z błędami przerabiam je na ciąg przypadkowych słów.
Inspiracja Grzędowiczem tylko na poziomie pojęciowym.

z wyrazami szacunku i zażenowania

ja, BłAZEN

ps. jebać świat

rakiety są spoko

WIECZNOŚĆ W LODOWYM OGRODZIE

gdy zabrzmiał hejnał

z wierzy mariackiej

zagrany na rurach kanalizacyjnych

zabrali matce dziecko

już nie może bawić się w ganianego

z fałdami skory

rodziło się w cierpieniu

i cierpienie zostało

cierpieniem się stało

jest wieczne

ale przyjdzie czas na powrót

tak jak przyszedł czas na upadek

czas zawsze przychodzi jakiś

może przynieść zimną mgłę

matkę zapomnienia

rozpalić ogień

w lodowym ogrodzie

albo nie stanie się nic

znowu

lubię pływać w strumieniu świadomości
pora wyruszyć w podroż                                

miłosc

wiesz ze kiedys 

bedziesz starą panną

bo nie potrafisz byc z nikim

i marudzisz

a ja będę jakimś żulem 

poetą

chuj z ciebie

i kiedys zapukam ci na chate

i otworzysz mi ty 

i twoje koty

a ja bede chcial

sprzedac moj tomik

na ksero odbity

i sie zobaczymy

oczy sie nie zmieniają

muzo glupia cipo