piątek, 19 sierpnia 2011
Tuwimowy
kiedyś się za bardzo skamandryckiego Tuwima naczytałem i wysrałem taki wiersz
Mówi Pan, że ze mnie poeta marny
i pisze Pan na gazety łamach:
"że metafora za brzydka, ze rym jakiś banalny,
że to nie poeta lecz menel w łachmanach
potrafił by lepiej policzyć sylaby.
Jakaś mało rytmiczna jest pana rytmika
a słowa to chyba rodziły żaby.
Coś Panu początek się z końcem nie styka,
a wersy tylko wrzucone dla rymu".
Ze swej mądrej głowy rwie pan włosy.
"Co to za grafomania mój drogi synu"
wydziera się pan tu tak wniebogłosy.
A gdy słyszę te ciągłe pana wywody
to myśl jedna mnie ciągle nachodzi
i jakoś nie może mi wlecieć to z głowy,
że to wszystko chyba.. mnie mało obchodzi
i dorzucę jeszcze kilka małych bobków.. takich wierszy gówienek.. takich żeby nastolatki mogły se w pamiętnikach wpisywać..
******
Chcieli byście cofnąć czas i zmienić swoje życie
od tysięcy lat próbujecie i się nad tym głowicie
ale najprostszy pomysł nie zaświtał w waszych głowach
Przecież łatwiej jest żyć żeby niczego nie żałować
******
czemu życie zamiast być kolorowe bywa szare i czarne
zamiast być pięknym nieraz bywa brutalne
przecież to oczywiste i nie powinno Cię zaskoczyć
jakby cały czas było jasne to by raziło w oczy
******
Musimy się zebrać i rozpętać burze
Przecież nie możemy zostać szarą cegłą w murze
ale ze mnie fraszko-pisarz jak ta lala xD
i miłość życia:
sobota, 13 sierpnia 2011
bełkot w chuj
Wiersz bełkotany (albo odwrotnie)
moje życie przestaje
być moim życiem
przestaje być życiem
w rozczochranej kałuży
znajduje odbiec twarzy
przestaje być twarzą
twarze wytwarza
moja mała nadzieja
przestaje być życiem
piekielna dziura
na mojej twarzy
przestaje być twarzą
a ja na sile oddycham
i na dnie butelki
znajduje piersi
Rafała Wojaczka
i czemu kobieta nie może być wierszem
Subskrybuj:
Posty (Atom)